Benieuwd naar mijn Laos reisfotografie uit 2024? Bekijk die dan hier: Laos reisfotografie.
Dit reisverhaal heb ik geschreven in Laos terwijl ik het mee maakte in Mei, 1999. De foto’s bij dit verhaal zijn dus analoog geschoten door mij. Ik was destijds een amateurfotograaf die toen nog maar net het idee had om te bekijken of ik beroepsfotograaf zou kunnen worden. Dat gebeurde uiteindelijk in 2008.
May 22nd, 1999
Mekong River, Laos
Dearest Love,
Terwijl ik deze brief nu schrijf, is die aanhef waarschijnlijk de veiligste.
Mijn reis met slowboats over de Mekong rivier begon in Luang Prabang in Laos. We volgde de Mekong-rivier richting Thailand. Twaalf uur geleden stapte ik van een overvolle boot af in een klein dorp, bestaande uit niet veel meer dan een paar huizen.
Gisteravond verbleven mijn medereizigers en ik in een guesthouse. Eigenlijk was het niet veel meer dan een leeg huis met drie of vier kamers, maar het was in ieder geval een plek om te slapen. We checkten in (nou ja, we zetten gewoon onze rugzakken op de vloer) en gingen toen naar het lokale restaurant naast de deur.
Het restaurant was in wezen hetzelfde soort gebouw als het pension, maar met de toevoeging van twee tafels, acht stoelen en een vuur. Het menu bestond uit de eenvoudige basisvoedingsmiddelen van de regio, rijst en eieren. “Lao lao,” de meest populaire alcoholische drank in de regio, was ook beschikbaar. Lao lao (een soort van rijst whiskey) heeft een alcoholpercentage van 40-50%, en daarmee konden we de positieve kant van de hele ervaring zien. Het was ook handig om de bananen op te warmen die we als dessert hadden. Die nacht sliep ik goed.
’s Ochtends zat iedereen weer op de boot. We hadden genoeg gehad van het kleine dorp, en niemand wilde het risico lopen om daar extra tijd door te brengen. Laos zag er prachtig uit in het ochtendlicht. Na een uurtje op de slowboat kwamen we aan bij een ander dorpje. De meeste reizigers volgden de borden naar hostels en pensions. Vol goede moed vroeg ik de kapitein van de boot of hij van plan was die dag verder stroomopwaarts te gaan. Dat was niet het geval. Dus ging ik op zoek naar een hostel.
Een paar minuten later vond de kapitein mij en zei in zijn beste Engels: “You go Thailand? Go now!” Prima, dacht ik, we gaan toch verder! Het bleek dat ik wel ging, maar hij niet. Ik werd uitgenodigd om aan boord van een lege boot te stappen.
Helaas was het geen snelle speedboten die je ongeveer elk uur ziet. Nee, het was opnieuw een langzame boot. Toch was ik blij dat we in beweging waren en sprong ik op de kleine loopbrug om mijn nieuwe vervoermiddel te betreden. In de boot waren een stel van een jaar of 40, 5 jongens en een nieuwe motorfiets. Dat was alles. Het leek wel één grote familie, en ik begon me op mijn gemak te voelen. Eindelijk was ik onderweg naar Thailand!
We dobberden langzaam langs de prachtige oevers van de Mekong-rivier toen de kapitein de boot plotseling aan de kust bracht. Een kleine boot gleed langs de onze, en een verbazingwekkend goed geklede vrouw klom aan boord. Ze glimlachte niet en leek een beetje gestrest. De jongens in mijn boot pakten een rekenmachine en een weegschaal. Na enige discussie werden 5 grote zakken in onze boot gebracht en zorgvuldig gewogen. Toen de routine was voltooid, kreeg de goed geklede vrouw een stapel Thaise baht (de lokale Thaise valuta). In Laos worden dure dingen vaak betaald met Thaise baht in plaats van Laotiaanse kip.
Intussen probeerde ik te raden wat er in de zakken zou zitten. Ik hoopte op katoen, thee of kruiden. Plotseling besefte ik dat het geen van deze dingen kon zijn, omdat de zakken bewogen! Dat was het moment waarop de jongens besloten om ze te openen.
Binnen een minuut lagen er tientallen grote vastgebonden leguanen verspreid over de vloer. Ik wilde dit niet zien! Hoewel de leguanen heel goed vastgebonden waren, konden sommige arme dieren een beetje bewegen. Ik bedoel beweging nadat ze op de grond waren gegooid. De spanning aan boord was niet bepaald relaxed. Ik vroeg me af hoe de kapitein zou reageren als ik probeerde wat foto’s te maken van dit alles. Ik besloot te proberen de domme toerist te spelen. Ik pakte mijn camera en gelukkig reageerde niemand.
Ik begon rond te lopen en om me heen te kijken, me concentrerend op het maken van foto’s van de prachtige natuur rond de boot. Ik glimlachte naar de kapitein en de jongens om ze te laten zien dat ik echt gewoon een onwetende toerist was die dacht dat wat ze deden met die grappige dieren heel cool was. Mijn glimlach werd geaccepteerd. Dus richtte ik de camera op de leguanen en maakte wat foto’s. Geen probleem. De dieren werden vervolgens weggestopt in de hoeken en opslagruimtes van de boot. Na 10 minuten was er geen spoor meer van wat er zojuist was gebeurd. Het was tijd om wat ervaringen op papier te zetten.
Toen ik begon te schrijven, werd de kapitein achterdochtig. Hij liet een van de jongens naast me zitten om een poging te doen deze brief te lezen. Ik vertel hem dat dit een brief is aan mijn vriendin en laat hem een foto zien van mijn zus die acht jaar jonger is dan ik. “You lucky man!” zegt de jongen terwijl hij terugloopt naar de kapitein.
Het waren twaalf interessante uren.
I love you!
Laos travel photography
Sinds ik in 1999 in Laos was geweest wilde ik graag nog een keer terug naar Noord Laos. Daar was ik destijds niet geweest. Dit heb ik met mijn vrouw begin 2024 gedaan. We begonnen onze reis in Luang Prabang en zijn oa. naar de Kuang-Si-Waterfalls, de Pak-Ou Caves en Luang Namtha geweest waar we een driedaagse trekking in de jungle hebben gedaan. Foto’s daarvan kun je op mijn reisfotografie website bekijken: stock travel photography Laos.
Bangkok travel photography
Opweg naar Laos hadden we een dag in Bangkok. Wat een prachtige stad met veel interessante dingen om te zien! Foto’s die ik gemaakt heb in de Grand Palace, Wat Pho en de Kho San Road kun je hier bekijken: Bangkok travel photography 2024.